Kairos is de zoveelste utopie met recept. Bevlogenheid
is het toverwoord. Het omlaagschrijven van scepsis,pessimisme en ironie
de basis waarop nieuw elan en bevlogenheid zou moeten opbloeien.
Bovendien vergist Hermsen zich in de hedendaagse mens. Die heeft
het afgezien van eventuele financiele perikelen best naat te zin,
te goed in ieder geval om zich aan zelfverandering te wagen waarvan
het resultaat helemaal niet vastaat. Nog nooit werd er zoveel vermaak
aangeboden als nu. De mensen mogen zich in de handjes wrijven en
dat doen ze ook.Als fictie zou Kairos misschien een leuke roman
opleveren, als serieus te nemen pseudoconcept niet.
Wie denkt nu echt dat in deze tijd van Poetin, massavernietigings-wapens, griezelige googlepogingen de mens tot een elektronische
machine te reduceren en nog tal van andere levensgevaarlijke
kwesties het receptje van onze filosofe met oogkleppen op en oordoppen
in, enige kans maakt ? Als Hermsen nu nog uit haar filosofische
leerboeken niet geleerd heeft dat het proberen individu en
maatschappij met behulp van een utopie te veranderen, kunnen we
deze filosofe niet au serieus nemen.